मोठ्या फणका-याने.....
तुला सोडुन निघाले होते!
पण
थाम्बले, वळले, पाह्यलं, जाणवलं....
माझ्या मनातला एक रेशिम धागा
तुझ्या ठायी गुंतला होता!
तो धागा-
सोडवणं जमेलसं वाटत नाही
तोडणं माझ्या स्वभावात नाही!
पुढे जाणं तर अटळ आहे
तेव्हा आता-
त्या धाग्यासोबत माझं थोडं मन ठेवते
जातांना तुला सांगुन जाते-
"आपल्या वेड्या सखीचं
भाबडं मन जीवापाड जप!....
.....जपशील ना?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment