दूर

दूर

दूर तेथे...दूर तेव्हा सांज झाली
दूर तेथे आपलीही लाज गेली
एक तूं अन एकला मी एक झालों
एक होतांना घनाच्या आड गेलों
झाकला लाजून तूं गे गाल डावा
त्या घनाच्या आड होता चंद्र तेव्हा...

-आरती प्रभू