जेव्हा मी या अस्तित्व पोकळीत नसेन तेव्हा एक कर तू निःशंकपणे डोळे पूस. ठीकच
आहे चार दिवस- उर धपापेल, जीव गुदमरेल. उतू जणारे हुंदके आवर, कढ आवर. उगिचच
चीर वेदनेच्या नादी लगू नकोस खुशाल, खुशाल तुला आवदेल असे एक घर कर मला
स्मरून कर, हवे अत्र मला विस्मरून कर
No comments:
Post a Comment