एकदा तरी...

दाटून आलेल्या संध्याकाळी
अवचीत सोनेरी उन पडते
तसेच काहीसे पाऊल न वाजवता
आपल्या आयुष्यात प्रेम येते

शोधून कधीच सापडत नाही
मागून कधीच मीलत नाही
वादळ वेडे घुस्ते तेव्हा
टाळू म्हणून टलत नाही

आकाश पाणी तारे वारे
सारे सारे ताजे होतात
वर्षाच्या वीजलेल्या मनाला
आवेगांचे तुरे फुटतात

प्रेमाच्या सफल वीफळ्तेला
खरतर काहीच महत्व नसत
इथल्या जय पराज्यात
एकाच गहीर्े सार्थक अस्त

मात्र ते भोगण्यासाठी
एक उसळणारे मन लागते
खुल्या सोनेरी उनासारखे
आयुष्यात एकदातरी प्रेम यावे लागते