बोलकी फुले

बोलकी फुले
कधी कधी बागेत चालत असता
अनेक सुगंध दरवळती
अनेक रंग उधळती
जणू ती फुल काहीतरी सांगत असावी
चालत असतो मी त्या फुलांना पाहत
समोर येते ते पारीजातक
म्हणते मला माझ्या नाजूकपणावर नको जाऊस
ते पारिजातक असेच बोलता बोलता कोमेजून जाते
सुंदर सुंदर चाफा बोलती
मला जवळ घ्या
त्या चाफ्याने मन माझे सुगंधित होई
मग माझे मन मलाच म्हणे प्रीतीला जवळ करी तो चाफा
समोर येई ते गुलाब
त्या ठिकाणी मला अनेक गुलाबं दिसे
रंग अनेक पण साम्य एकच असे
ते फुल होते काट्यानी बहरलेले
हा गुलाब खूप काही सांगे
सफ़ेद गुलाब म्हणे मला जवळ घ्या
तुमच्या नाजूक मनात
माझा सुवास दरवळू दे
अन मैत्री अजून घट्टटट वाटू लागे गुलाबी गुलाब म्हणे
जा मला जाऊ द्या कोणाकडे
अन हळूच प्रीतीची भावना मनात जागवे
शेवटी उरला तो लाल गुलाब
तो हातात आला की सारखे सांगत असतो की
मला जवळ ठेवू नकोस
मी जितका कोमल नी सुंदर दिसतो
तेवढाच दु:ख ही देऊ शकतो
खरच असते की म्हणा
तोच की तो गुलाब जो प्रिती मैत्री अन शांतता दर्शवीत असतो
अन तोच का तो गुलाब जो आपल्या काट्यानी आपल्याला दु:ख देत असतो
तोच लाल गुलाब आपल्या काट्यांनी आपले जीवन काट्यमय करी
तोच तो गुलाब त्या प्रितीची आठवण मनात नेहमी जागवत असे