तर शरीराबरोबर मनालाही चिंब भिजावणारा,
जतन केलेल्या आठवणी अलगदपणे उलगडायला लावणारा.
मित्र-मैत्रीणिंबरोबर पाण्यात सोडलेल्या होड्या,
आणि ऐन वयात आल्यावर पावसात भिजून काढलेल्या खोड्या,
सगळ काही नजरेसमोर अचानक नाचू लागत,
अगदी कालच घडल्यासारख ते वाटू लागत.
पावसात भिजल्या नंतर मनाचा कोपर्यात दाडपूण टाकलेल्या गोष्टीही आठवू लागतात,
आणि त्याही मग नकळत चेहरयवर एक हसू आणतात,
ती पावसात भिजलेली आठवनही आपल्याला हविहवीशी वाटते,
लोकात नकार देउन सुद्धा आपल्या मनात तीच आठवं दाटते.
नेहमी चिक-चिक करणारा पाऊस ही आपल्याला सुखाऊ लागतो,
अशी भेट रोजच होईल का? आपण मनालच विचारू लागतो,
असे तर अनेक पावसाले येतात आयुष्यात,
पण काही पावसाले मनात घर करून राहतात.
भरपूर वेगळ घडत आयुष्यात,
पण या आठवणी नेहमी सारख्याच वागतात,
म्हणूनच सांगते मित्रांनो,
एखादा असा पावसाळा पुढचे अनेक पावसाळे काढायला पुरेसा असतो,
कारण तो पावसाळा मनाच्या कप्प्यात जपलेला असतो,
अगदी आयुष्यभारासाठी
No comments:
Post a Comment